Մի քիչ մի խանգարի, ես էլ եմ մարդ 
Քո պես քնում եմ նույն ձեվ` շրջված մի կոմի
Մի քիչ մի խանգարի կյանքս պարդ պարի
Հիմա վախտը չի որ տեսնվենք ներող էսօր 
Ինձ անջտել եմ ես կիսով չափ, չասես գիդեմ`
Չնաշխարհ աշխարհա ներսս, երդումի ուժ քաղաքում 
Որդէ մարդը սրբությունա թաղում
Որ չափալախ չուտի, որ ճիշտ հելնի
Թարգի էլ մի անձրեվ, ես մենակ ու սպիտակ բալախոնկով
Կոֆէ Դոպիո` իմ թունդ ընգեր 
Դեմս Կինոմոսկվան ,ու ռեպս ինձ նվեր
Ինձնով` վեր-վեր թռնում Մ՛Տիկոն
Բայց հիմա ուրիշ հարցա էտ է մի կոմ
Ցրում եմ էրեխեքին ինձ լսող տեսքիս համար
Հավատա պետք չի դա ինձ
Ես մի մարդու հետ եմ քիփ ով պրծելա բախտով մահից
Մի քիչ մի խանգարի ...ջանս ահից դողումա 
Սահի կանկեքով իմ սառցե սրտում 
Իմ զգացմունքը արջի նմանա ու ցելի տարի ձմեռա
Մռփո