Ал таң ата, Чулпан калка,
Таң Гөлсемне уята
Таңнан торып безнең Гөлсем,
Ай-урагын уйната.

Бас әле, Өммегөлсем,
Идәннәре бөгелсен.
Басуыңда зур бәхетнең
Чаткылары күренсен!

Көн дә дими, төн дә дими,
Арып-талуны белми.
Ярышларда безнең Гөлсем
Алдынгылыкны бирми.

Гөлсем шук та, Гөлсем мут та,-
Егет күңелен яндыра.
Бик еш шулай сөйгәнен дә
Эштә хәйран калдыра.