Mən.. Sənsiz keçən günlər, necə soldu güllər,
Yenə qara gözlər, yaşlar, göylər.. Və sən..
Mənsiz qarlı şaxta, qaranlıq otaqda,
Ağla mənsiz, sanki səhra, tənha..
Tənhayam mən, sənsiz hər gecəm,
Sanki zəhər içər qəlbim səhərəcən..
Qəlbim səhərəcən.. Sənsiz mən öləcəm..
Geri dönməsən sən, bir də gəlməsən sən,
Əgər ölməsəm mən, səni yenidən görəcəm..

Dön.. Bahar açanda gülləri yol,
Hərənin çiynində dərdi..
Son, gələ bilərmi ya itə bilərmi ya bitə bilərmi dərdimiz?
Biz, hələ də bitmir ümidlərim mənim, hisslərim mənim,
İçimi yandırar..
Amma zaman bu alovu da söndürər, elə söndürər ki..

Son, sözlərimi dinlə, süzüləcək illər,
Dar küçədə birdən, görüşər gözlər..
Dizlər çökəcək yerə, necə dəyişmisən,
Məni tanımırsan, səni sevmirəm, məni sevmirsən..
Amma nəsə içdən, çəkəcək bizi geriyə,
Nə zamansa, biz ikimiz bir ürək, indi tamam özgə..
Gəl, səni qaytara bilmirəm, sən də yanımdan keçirsən..
Səni tapdıqca itirmək..

Dön.. Bahar açanda gülləri yol,
Hərənin çiynində dərdi..
Son, gələ bilərmi ya itə bilərmi ya bitə bilərmi dərdimiz?
Biz, hələ də bitmir ümidlərim mənim, hisslərim mənim,
İçimi yandırar..
Amma zaman bu alovu da söndürər, elə söndürər ki.. (2)