Сонца тваім агнём натуе нас на досвітку сусвету 
Дзесці ідзе вайна, а дзесці людзі думаюць пра лета, 
Можа, ты мой герой, ці ты са мной, ці можа не, 
Ды з решты, мы кроплі на вагне. 

Цябе забываю, нябёсы хай прыгадаюць, 
Цябе забываю, за нас зоркі дакахаюць, 
Цябе забываю, анёл мой, адзін ты толькі помні, 
Запомні мяне, кроплі на вагне. 

Я так чакала нас, каб наш палёт стаў выкананнем мары, 
Мы паляцім з табой па над зямлёй ў новы....
Я не пушчу ў свой свет адбітак бед і слёзы ў вочы маці, 
Ды чорны колер ў хаце...