Мин уяндым кинәт кенә ә син йоклый идең әле,
Мин карадым тәрәзәгә язның соңгы көннәре Ашыкмыйча киендем, алдым дәфтәр битен һәм яздым соңгы сузләремне :
Мин сагынмыйм саубул көтмә . Мин карадым йозеңә ,әмма хисләр уянмады , димәк сүнде сөю уты, кулда көлу генә калды . Мин сагынмыйм аптыратма шалтыратып, хатлар язып азаплама, упкәләмә бу бит язмыш. Синең кайнар сулышын бүтән җылытмый, җәйге җилләр алар исә алар назлы. Мин сайладым үз юлымны әмма син аңларга тиеш. Мәхәбәткә урын юк, синең яңга килер сагыш, һәм ул калыр янында , әмма яшәр өметләрең. Тик мин булырмын еракта бу буш донҗя миңа тар. Килде җәйләр киттем мин, минем белән китте җәйләр.
Мин сагынмыйм, сагынмыйм
Саубул тәуге сөю, мин сагынмыйм
Көтмә мине өмет итмә , кайтырмын диеп.
Урамда кич һәм томан, син карыйсын тәрәзәгә 
Сагыш әле дә яныңда, әмма китәр иртәгә.
Ниләр генә булмады минем белән бу юлларда ,һәммә дә мин елмаям якты коннәр көтә алда.