W białych zim białych wierszach 
 Złotych sierpnia pokojach 
 Moja miłość największa 
 Nie wie nic, że jest moja
 Czas ją syci jak wino 
 Wyobraźnia upiększa
 Moją miłość jedyną
 Moją miłość największą

 I nic nie powiem jej, broń Boże
 Nie powiem nic umyślnie
 Bo póki milczę to ją mnożę
 Gdy wyznam wszystko pryśnie
 Więc nie wyśpiewam mej miłości 
 Niech nie wie co się dzieje
 I nieświadoma swej piękności
 Niech w myślach mych pięknieje

 W białych zim białych wierszach 
 Złotych sierpnia pokojach 
 Moja miłość największa 
 Nie wie nic, że jest moja
 Czas ją syci jak wino 
 Wyobraźnia upiększa
 Moją miłość jedyną
 Moją miłość największą

 Może kiedyś po latach
 Jednak szepnę nieśmiało
 "Kiedyś, tamtego lata
 Strasznie panią kochałem"
 ty przerwiesz w pół zdania
 Me wyznania zabawne
 "I ja pana kochałam
 Wtedy latem i dawniej"

 I nic prócz małej chwilki żalu
 Nie złączy nas, kochana
 W tym dziwnym życiu, śmiesznym balu
 Miłości niewyznanych
 Bladym tancerzom gra cichutko 
 Orkiestra salonowa
 pod orkiestry każdą nutką
 Podpisać można słowa:

 W białych zim białych wierszach 
 Złotych sierpnia pokojach 
 Moja miłość największa 
 Nie wie nic, że jest moja
 Czas ją syci jak wino 
 Wyobraźnia upiększa
 Moją miłość jedyną
 Moją miłość największą