І сьмерць і жыцце - неадемная частка 
Таго, што ўсе мы завем існаваннем 
І сьмерць заглынае нас чорнаю пасткай 
Жыццё ж працягнецца ў салодкім тумане 

І сьмерць і жыццё два супрацьстаўленьня 
Таго, што, здаецца ня можа быць разам, 
Але там дзе сьмерць - там жыцьця адраджэнне, 
А там дзе жыццё, там і сьмерці абразы. 

Жыццё нам даруецца пры нараджэньні, 
Убачыўшы ў першы раз свет навакольны 
Мы жыць пачынаем, жывем сваёй верай, 
У вірах жыцьця змагаясь за волю. 

Але прыйдзе час, ты нічога ня зробіш, 
Бо сьмерць, як за ўсімі, прыйдзе за табою 
Паўстане, калі ты яе не чакаеш, 
І моцнай рукой прызаве за сабою. 

За ёю ты пойдзеш, яна прывядзе 
Твой Дух ва ўладаньні свае незямныя. 
У зямлі тваё цела хутка згніе, 
Вось толькі Душа ня зьнікне й ня загіне. 
Бу, усё ж, не бясконцае наша жыцьцё - і свет гэты ўсе мы калісьці пакінем. 
І выпіўшы з кубка зямное жыцьцё, 
Пяройдзем у княства пад назваю Ірый.