Payızın göz yaşlarıydı döyürdü pəncərəmi
Sonra [bad word] mən evdə gizləndim
Sonra bağlı qapısı döyüldükcə otağımın susurdum
Sonra gözlərin dənizlərində balığlar üzürdü
Səhifələr qutardı,həyat kitapçam boş artıq
Ağlamaqla bitmir dərdlər,ağlamaqla onlar artır
Zaman don
Tək qalanda dostların içində özgə
Amma gizləndikcə içimə özümü tək qalanda tapdım
Sənin gözlərin də ağlıyırdı səssiz
Günah məndədi bir nəfər göstər səhvsiz
Sınıq budaqlar üçün artıq küləy əsmir
Qalın geyin bir təhər keçirək fəsli
Bizim aramızda yüzminlərlə pərdə
Mənim divarlarım tab gətirmir dərdə
Mənim tənhalığım oldu ən yaxın dost
Mənim yaddaşımdan ağrılarımı poz HOST

Vurduqca nəbzim,Döyündükcə qəlbim
Sənin gözlərini təsvir edir qələmim
Sən mənim dərdim
Mənim şeytanım və mələyim
Sən mənim dərdim
Qaytarırsan qırılmış ürəyi
Qırıldıqca qəsrim,bəsdi vurdun bəsdi
Qəlbimi sındırdın qaldı təkcə bədənim
Sən mənim dərdim
Mənim şeytanım və mələyim
Sən mənim dərdim
Sənə qəlbi qırıq mı vermişdim

Gülüşün arxasında hansı hisslər gizlənib
Yenə çirk palçığın üstünü örtdü qar
Çox işıq salma mənim qaranlığım hirslənir
Arxamca attığın daşlardı yadigar
Həyatı tozlu döngələrdə keçirdikcə
Mən sənin qiymətini bildim itirdikcə
Sənin saraylarında daha neçə şəhzadə
Atılmış oyuncaq olacaq sən bezdikcə
Sənin gözlərində yoxdu artıq sevgi
Onlar qaçır görüşdükcə gözlərindən
Sənin həyat kitabın bəlkə boş qalardı
Əgər mən olmasaydım ilk səhifəsində
Məni unutmuş dostlarımla gəldim üzbəüz
Hardasız dostlar?Bu mənəm Qaraqandı
Amma tanımıyıb onlar yanımdan keçdilər
Həyatdan təkcə yorqunluq bizə qalandı
Beləcə ötürürdü keçmişə günləri
Küləy süpürürdü keçmişin küllərin
Sən də tullamışdın verdiyim gülləri
Noldu sənə nə tez unutdun gülməyi Gülüm

Sevgi də körpələrtək doğulur ağrılarla
Amma son nəfəs də son ümiddə səssiz
Mən artıq yox oldum zülmətdə qarğalarla
Mənim azadlığım bu gündən artıq sədsiz
Qaralanmış şimal küləkləriylə əsdim
Mən artıq uçub getmişəm bu dar qəfəsdən
Sənə olan sevgimi əllərimlə boğdu
Dedim gəl dost olaq dedin əlvida