Сонца праменне стужкай вузкай

Ператкала помны вечар.

Край бацькоўскi, край мой беларускi,

Я табе кажу на развiтанне: «Да спаткання, да сустрэчы».

Я табе кажу на развiтанне: «Да спаткання, да сустрэчы».

Водар закiнутага саду,

Ў небе зорка Мiлавiца,

Таямнiцы паркавых прысадаў

Пэўна, не аднойчы на чужыне будуць мроiцца i снiцца.

Пэўна, не аднойчы на чужыне будуць мроiцца i снiцца.

Зноў залунае наш штандар,

Палыхне ўначы пажар,

I паходнаю трубой

Зноў паклiча нас с табой на мужны бой

Мая Радзiма – край адзiны.

Да яго з выгнання шлях вяртання – шлях змагання.

Ростань на ростанях краiны,

Ранiць думкi шлях абраны.

Прагне сэрца ў родныя мясцiны,

I Радзiмы вобраз ажывае растрывожанаю ранай.

I Радзiмы вобраз ажывае растрывожанаю ранай.

Дахi мястэчак, стрэхi вёсак,

Вежы замкаў i палацаў,

Гонкiх храмаў звонкi адгалосак

Клiчуць да сябе, бо немагчыма з гэтым краем развiтацца.

Клiчуць да сябе, бо немагчыма з гэтым краем развiтацца.

Зноў залунае наш штандар,

Палыхне ўначы пажар,

I паходнаю трубой

Зноў паклiча нас с табой на мужны бой

Мая Радзiма – край адзiны.

Да яго з выгнання шлях вяртання – шлях змагання.

Воi прагнуць волi, воля – свет i доля.

Бронi звон ды конi, конi – клiч «Пагонi».

Крочым з багны ночы, з ночы шлях прарочы.

Зноў залунае наш штандар,

Палыхне ўначы пажар,

I паходнаю трубой

Зноў паклiча нас с табой на мужны бой

Мая Радзiма – край адзiны.

Да яго з выгнання шлях вяртання – шлях змагання.

Золак, ахутаны туманам,

Далягляды ў барвах бэзу.

I гучаць нябёсныя арганы,

I жывуць у сэрцы, i злiваюцца у гуках паланэзу.

I жывуць у сэрцы, i злiваюцца у гуках паланэзу.