Chodź, zatańczymy dla Nas ten ostatni raz.
Tu na zgliszczach świata, Piękna, noc uniesie Nas do gwiazd
i zamalujemy wszechświat Nasz bez używania farb, 
akompaniamentem tętna rytmu serca nagich prawd.
Chodź, pobawimy się dziś w berka z klepsydrą
i oszukamy zegar, gdy schowamy się pod cyfrą
i rozkochamy tarczę w sobie, płynąc coraz wyżej, 
tańcząc na lodzie ze wskazówkami, zamiast łyżew. 
Chodź, zaśpiewamy dziś tak głośno, jak tylko można, 
gubiąc samotność i niech będzie zazdrosna. 
Chodź, zapukamy dzisiaj ot tak w tęczy okna, 
może jeszcze nie śpi i wpuści Nas do środka. 
Chodź, zatańczymy dziś, dopóki gra muzyka, 
zanim dogoni Nas świt, tango zmieni na recital. 
Nie pytając księżyca, ten ostatni raz 
dzisiaj, na zgliszczach życia i niech kończy się świat.

Chodź, zatańczymy czymy czymy walczyk,
cyk cyk na tarczy, niech tyka niech patrzy.
Chodź, zatańczymy czymy czymy tango,
dziś danse macabre Naszą ostatnią randką. x2

Chodź, zanurzymy się dziś w czeluściach czerni,
pod płaszczem ciszy, w objęciu szczelnym, 
niech czasu miernik będzie Nam odźwiernym,
wyryje dwa serca w kamieniu węgielnym. 
Wówczas wypełnimy nicość tangiem,
uciekając przed pełznącym porankiem, 
ów przystań będzie ostatnim przystankiem, 
bo gdy tam wejdziemy, ktoś skradnie klamkę. 
Wypłuczmy uczuciem goryczy szklankę, 
po czym zespólmy w jedność każdą tkankę. 
Dodajmy więc do wybranka wybrankę, 
stwórzmy całość, zamiast być ułamkiem. 
Wspomnienia zaklęte w ramkę zostaną, 
reszta jestestwa odda się zmianom. 
Już prawie rano, oczęta plamią,
ów wpatrzone w siebie szepczą dobranoc.

Chodź, zatańczymy czymy czymy walczyk,
cyk cyk na tarczy, niech tyka niech patrzy.
Chodź, zatańczymy czymy czymy tango,
dziś danse macabre Naszą ostatnią randką. x2

Chodź...