Вечный огонь
(Зима)
Вот повеяло ветром осенним
И унёс хладный вихрь смысл слов
Так должно быть, ничего ты уже не изменишь
Бриллиантами упадут капли слёз

Вот от снега уж жизнь побелела
Заискрилось и озеро льда
Так должно быть, изменить ничего не сумеешь
Затаится в глазах тоска

Вот весна возвратится дождями
Сразу солнцем согреется сердце
Так должно быть, ведь тлеет в душе твоей пламя
Пламя вечное, что зовется надеждой

Wieczny Ogień
(Zima)

Zapachniało powiewem jesieni
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens
Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić
Brylanty na końcach twych rzęs...

Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu
Szklą się lodem jeziorka i błota
Tak być musi, już zmienić nie zdoła niczego
Zaczajona w twych oczach tęsknota...

Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi
Ciepłem słońca serca się ogrzeją
Tak być musi, bo ciągle tli się w nas ten ogień
Wieczny ogień, który jest nadzieją